Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/330

Այս էջը հաստատված է

ԹԱՏՐՈՆԻ ՏՆՕՐԵՆԸ
О, ո՛չ։— Թողե՛ք խոսի։—


Դահլիճում կրկին տիրում է մեռելային լռություն:
Տարիքոտ հանդիսականը արդեն բարձրացել է թեմ և
կանգնել Տնօրենի կողքին: Հենց որ դահլիճում տիրում
է լռություն՝ նա սկսում է խոսել հաստատուն, վնասկան ձայնով:

ՏԱՐԻՔՈՏ ՀԱՆԴԻՍԱԿԱՆԸ


Հանդիսականներ,—
Մեր թատրոնում այսօր, ինչպես գիտեք,
Բեմ է հանվում մի նոր թատրերգություն։
Սակայն ինչո՞ւ եք դուք
Այս հանճարեղ երկի յուրաքանչյուր արարը
Լարվածությամբ դիտում։—
Առաջինը՝ սա մեր անզուգական
Հեղինակի այն գործն է, որին, ավա՜ղ,
Վիճակված էր շինել նրա գրչի
Արգասիքը վերջին։
Երկրորդ պատճառը ձեր հիացմունքի —
Թատրերգության սյուժեն է։— Ինչպես տեսաք՝
Սա պատմությունն է մեր հերոսական
Գոյամարտի։— Այո՛։— Մեր այսօրվա կյանքի
Յուրաքանչյուր չնչին հնչյունն անգամ
Պիտի գտնեք անշուշտ արձագանքված այստեղ,—
Մանավանդ որ սա մեր հանճարեղ
Հեղինակի գրվածքն է։— Սակա՛յն,—
Հանդիսական այրե՛ր մեծարգո՛,—
Երրորդ արարը մենք արդեն տեսանք,
Եվ ես պիտի պնդեմ,
Որ, ընդհանուր ձեր այս հիացմունքին ընդդեմ,—
Չմնացի՛նք մենք գոհ․
Ինչու՞։— Պարզ չէ՞ միթե։— Արարվածում մեծ այդ