Այդպիսի ձեռագիր չկա՛։—
ԲԱՑԱԳԱՆՉՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԴԱՀԼԻՃՈՒՄ
— Սո՛ւտ է՛։— Անմի՜տ զրույց։— Ապացո՞ւյց։—
— Հերյուրա՛նք է։— Ճի՛շտ է։— Հերյուրողը դո՛ւք եք։—
— Հայտնի՞ են մեզ խոսքերն այդ վաղուց․..
— Այդ պարոնը չափազա՜նց հանդուգն է...
— Ձեռագի՛րը տվեք։ Ի՞նչ ձեռագիր։—
— Ձեռագիր չի՛ եղել։— Ձեռագիրը կորե՛լ է։—
— Երրորդ արարն է լոկ — սևագի՛ր։—
— Հերյուրա՜նք է բոլորը...
— Օ՜, ո՛չ մի տող չկար արարվածում թերի.․.
Հանգիստ լսում է դահլիճի բացագանչությունները:— Եվ
կրկին, երբ աղմուկը հասնում է գագաթնակետին, նա
մի քայլ առաջ է գալիս և ասում հաստատ, հավասարակշռված ձայնով:
Հանգստացե՛ք։— Թողե՛ք, թող ապացույց բերի։
Տիրում է լռություն: Տարիքոտ հանդիսականին:
Լա՛վ։— Ասացե՛ք խնդրեմ՝ ո՞րտեղ եք դուք տեսել
Ձեռագիրը։
Ձեզ մո՛տ։— Ձեր սեղանի՛ վրա։—
Իմ սեղանի վրա, թե տնօրենը ե՛ս եմ,—
Ձեռագիր չի եղել այդպիսի՛։—
Հայտնի է բոլորին, որ մեր մեռած Վարպետը
Իր այս երկի երկու արա՛րն է լոկ թողել —
Ամբողջովին գրված։— Թե ցանկանում եք՝ հետըս
