Դահլիճում բուռն ծափահարություններ, որոնց ներքո
Առաջին Դերակատարը մտնում է վարագույրի ետևը և
նրա տեղը թռնում է Երկրորդ Դերակատարը:
Հանդիսական այրե՛ր։— Հանդիսականնե՛ր։—
Ինչ որ ես ձեզ այստեղ հիմնականում
Բարբառեի պիտի — իմ գործակիցն արդեն
Պարզ և որոշ ասաց։— Մենք զարմանում,
Զարմանո՛ւմ ենք միայն այս ամենի վրա։—
Մենք խաղացինք արդեն նախավերջին արարը
Միահամուռ, հանո՛ւր ջանքերով,—
Եվ մեզանից ո՞ր
Դերակատարն արդյոք նկատեց,
Որ գրվածքում այս մեծ
Հարկավոր է մի ինչ—որ հերոս...
Եվ հայտնում եմ ես ահա ամբողջ
Պերսոնալի կողմից մեր թատրոնի,
Որ այս զրույցը լոկ
Մի՛ նպատակ ունի.—
Այն է՝ անվանարկել Տնօրենին
Եվ հոյակապ գործին մեր խանգարել․․․
Բայց մենք, բայց մենք, բայց մենք,
Որ մեր անմահ, մեր մեծ հեղինակի երկերը
Տարինե՞ր ենք ամբողջ կատարել—
Մեր սիրելի, մեր մեծ Տնօրենի
Ցուցմունքներով այժմ է՛լ մինչև վերջ
Կկատարենք մեր պարտքը հեղինակի հանդեպ,—
Եվ ո՛չ մի, ո՛չ մի «հերոս»
Օ, չի՛ կարող մեր թափը կաշկանդել․․․
Դահլիճում բուռն, երկարատև ծափահարություններ,
որ փոխվում են օվացիայի Տնօրենի հասցեին: Այդ
օվացիայի ժամանակ Երկրորդ Դերակատարը ևս անցնում
