ԲԵՅԹԵՐ Ա
Ո՜վ երգասան, կյանքդ եթե երգ ու գինի էր,— Քանի՞ մարդու կյանք քո դարում — վերքի սինի էր։—
Բ
Դու ասացիր՝ հող կդառնան շահ ու նոքար, Հաֆի՛զ,— Ինչո՞ւ էլ դու կին սիրեցիր, ռանգ ու ռուքար, Հաֆի՛զ։—
Գ
Կյանքի իմաստը գինու մեջ ու ջանի մեջ դու
Բայց, ո՜վ Խայամ, կինն ու գինին քյուլհանի մե՞ջ դու
Դ
Ոսկեզօծել է բազում շահերի քո շահիրական ջանքը,
Բայց չեղա՜վ մի շահ, որ ոսկեղօծեր քո անօգնական
Ե
Շահնշահերի արշավանքների գովասանքը բորբ՝ Ջրոսկեզօծեց ո՛չ քո մահը խեղճ, ո՛չ քո կյանքը որբ։