Զ
Խոսքդ եղավ զառ ու զառբաբ, Սայա՛թ—Նովա,— Բայց չունեցա՜ր յար ու շարբաթ, Սայա՛թ—Նովա։—
է
Ոսկե բառեր, անգին քարեր, լալ ու գոհար շարել
Քեզ միայն քո յարն է վառել,— քանի՜ յարեր վառել
Ը
Ո՞ր շահն ունի այդքան ոսկի ու անգին քար,
Չի՜ ունեցել քեզ պես շռայլ խալխը՝ նոքար,
1934. IV 16—18