5
Մեր սրտերում անդուռ մի ափսոսանք պահած`
Մի օր ճամփա դրինք նրա դագաղը մենք,—
Եվ քարացել էին, ինչպես ռազմի պահակ,
Ճանապարհին` անթիվ բազմություններ:—
Դա թաղում չէ՛ր ընկե'ր, այլ շառաչուն մի այգ,
10
Որ բացվում էր այս հին մոլորակի վրա,—
Եվ ողջունում էինք մենք այգաբացը այդ:—
Եվ հառնելվ արդեն կերպարանքը նրա
Հուրհուրում էր գալիք հրդեհների հրով՝
Արնանման, ինչպես հաղթանակի դրոշ...
1928