Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/555

ԹՈՒՂԹ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾ ԲԱՐԵԿԱՄԻՍ N. N.-ԻՆ. ԳՐՎԱԾ ԵՐԵՎԱՆԻՑ

(էջ 25)

Թվագրել է 1929․ Երևան։

Ինչպես Պուշկինը՝ Դելվիգին — Լիցեական ընկերոջը՝ բանաստեղծ Ա. Ա. Դելվիգին (1798 — 1881), Պուշկինը գրել է բանաստեղծական մի քանի ուղերձ։ Ամենայն հավանականությամբ Չ-ն այստեղ նկատի ունի «К Дельвигу» (1815) և «Дельвигу» (1891) բանաստեղծությունները, ծանոթագրվող բանաստեղծության ոգուն հատկապես հարազատ են երկրորդի տողերը.

... Ты знаешь сам: в минувши годы
Я на брегу парнасских вод
Любил марать поэмы, оды,
И даже зрел меня народ
На кукольном театре моды.
Бывало, что ни напишу,
Всё для иных не Русью пахнет։
...Теперь едва, едва дышу,
От воздержанья муза чахнет,
И редко, редко с ней грешу.
․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․
К неверной славе я хладею;
И по привычке лишь одной
Лениво волочусь за нею,
Как муж за гордою женой.
Я позабыл ее обеты.
Одна свобода мой кумир,
Но всё люблю, мои поэты,
Счастливый голос ваших лир.
Так точно, позабыв сегодня
Проказы младости своей,
Глядит с улыбкой ваша сводня
На шашни молодых...

Կարդում էի Ալեքսանդրին — Այսինքն Պուշկինին։ ԳԱԹ ՉՖ պահպանվում է Մ․ Գևորգյանին նվիրած «էպիքական լուսաբաը»-ը․ Չ-ի ընծայականով. «Սիրելի Մամիկոնին, խոր սիրով, որ ինձ սովորեցրեց սիրել պոետներից ամենապայծառին ու վսեմին՝ Պուշկինին»։

(Մ. Գեորգյանի անձնավորության վերաբերյալ տեղեկություններ տե՛ս Երկերի սույն հրատարակության VI հատորում):