Լսում է ի՛նքն էլ — և աչքերից իր
250
Ընկնում է կարծես մի մութ վարագույր...
Բայց ո՛չ.— դեռ դա չէ՛ր պատճառը իր այդ
Անսպասելի ոգևորության,—
Զեկուցումը չէ՛ր-.. Չէ՞ որ՝ ինչ որ նա՛,
Այդ զեկուցողը պատմեց ժողովին —
255
Ո՛չ նորություն էր իր համար, ո՛չ էլ
Երկնքից իջած մարգարեություն...
Չէ՞ որ, վերջապես, այդ մարդու ասած
Բոլոր այդ վսեմ բաների մասին
Ինքը բազմիցս կարդացել էր մեր
260
Բոլոր թերթերում և ժուռնալներում —
Կարդացել էր և... չէր հավատացել։—
Ուրեմն դա չէ՛ր պատճառը նրա
Ոգևորության։— Բա ի՞նչն էր, ի՞նչը,—
Մտածում էր նա՝ արագ քայլերով
265
Կտրելով ծանոթ ճանապարհը։— Նա
Իր ներքին անթարթ հայացքը հառած
Սեփական մտքի խորքը՝ ճգնում էր
Լրիվ ճշտությամբ, մանրամասնորեն
Վերականգնել իր բորբոքված մտքում
270
Ամբողջը։— Այո։— Զեկուցողը երբ
Իր խոսքն ավարտեց — դահլիճում արդեն
Տիրում էր մի խոր, ջերմին լռություն։—
Մի լարվածություն անսպասելի
Նստել էր, ծանր, բոլորի դեմքին —
275
Եվ ի՛նքն էլ, ի՛նքն էլ համակված էր այդ
Խոր, անակնկալ, գոլ լարվածությամբ...
Բայց դա ո՞նց, դա ո՞նց, դա ո՞նց պատահեց,
Այդ ինչպե՞ս եղավ, որ ի՛նքն էլ հանկարծ,
Համակված կարծես մի մութ մոգությամբ`
280
Սկսեց տարվել մտքերով — այնքա՜ն
