Նոր ու անսովոր... Իր մշուշապատ,
Թե՞ պայծառացած աչքերի առջև,
Գուցե ընդհանուր այդ լարվածության
Ազդեցության տակ — սկսեց հանկարծ
285
Վիթխարի պատկեր մի գծագրվել,
Մի զարմանալի, հոյակապ պատկեր...
Դահլիճում տիրող կապույտ լռության,
Կապտավուն ծխի ու մարդկային այդ
Խոր լարվածության միջից ելնելով,
290
Ձուլվելով գուցե իր լսողության
Սահմանին հասնող խոսքերից, նաև
Մարդկային խորունկ շնչառությունից,—
Հյուսվելով նրբին, անհասկանալի,
Անշոշափելի տարրերից — քիչ—քիչ
295
Իր պայծառացած աչքերի առջև
Սկսվեց փռվել պատկերն այդ — այնքա՜ն
Ե՛վ հեքիաթային, և՛... հասանելի։—
Տեսնում էր նա բիլ մշուշի միջից
Դաշտեր, հովիտներ, լեռներ ամեհի,
300
Քաղաքներ հսկա ու գործարաններ,—
Եվ հասնում էին նրա ականջին
Ամեհի ձայներ... Բանա՞կ էր արդյոք,
Մի բազմամիլիոն, երկաթյա բանակ,
Որ արշավանքի ելած՝ լցրել էր
305
Աշխարհը հաստատ, մեկին ձայներով
Ոտքերի դոփյուն, մկանների երգ,
Լարված կամքերի աճումն ամեհի,
Փոկերի դղիրդ, շչակների ձայն,—
Եվ ձուլված իրար այս ամենը՝ մի
310
Աղմուկի նման ռիթմային, հզոր,
Որպես երկաթյա երաժշտություն`
Հնչում էր վսեմ ու անպարտելի...
