— «Վա՚յ֊վա՛յ, նագա՛-նրս,
հի՛մ օգ-նա՛կանըս,
յո՛թ կը-րա՛կանըս,
հի՛մ պա-խա՛պանըս,
վա՛յ-վայ, նագա՛ն ջան,
վո՛ւյ֊վո՛ւյ, նագա՛ն ջան…»։
Ես քեզ չեմ մոռանա, Լազգի՛։
V. ԿՈԻԼՏ-ԲԱԺՆԻ ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ ՍՐԱՀԸ, ԶԱՐՄԱՆԱԼԻ ՀԱՄՈՆ, ԵՖԻՄ ԲՐԱվԵԼՄԱՆԻ ԱՉՔԵՐԸ ԵՎ - «ԲՆՈՒԹՅՈԻՆԸ ԱՄԵՆ ՏԵՂ ԲՆՈԻԹՅՈԻՆ է, ԸՆԿԵՐ ԲԵԼՈԳՈՒՐՈՎ»
Այդ օրը ես և Բենժամենը միասին գնացինք նայելու Ուղղիչ Տան կուլտ-բաժինը, և ես այնտեղից վերադարձա բավականին ոգևորված։
Քրեական կորպուսի մուտքից դեպի աջ և ձախ ձգվում է միջանցքը, որի երկայնքին գտնվում են կամերաները։ Նախ մենք մտանք աջ կողմում գտնվող առաջին կամերան. կամերայում ոչ ոք չկար։ Հարց տվի այդ մասին Բենժամենին։
— Գնացել են աշխատանքի։ Այս կամերայում միայն մի հոգի կա անգործ. մնացածները բոլորն էլ աշխատում են հյուսնոցում և դուրսը։
Այդտեղից սանդուղքներով մենք բարձրացանք երկրորդ հարկը և մտանք կուլտ-բաժինը։
Սանդուղքի վերևը, հենց դիմացի պատից, կախված էր մի յուղաներկ նկար։ Ծովային տեսարան էր՝ ափին էկզոտիկ բուսականություն։ Տեսնելով, որ ես հետաքրքրությամբ նայում եմ նկարին՝ Բենժամենն շտապեց բացատրել.
— Մեր նկարիչներն են նկարել։ Վերևումեռ շատ կտեսնես։ Այս մեկը նկարել է Բելոգուրովը։