Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 5 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 5-րդ).djvu/420

Այս էջը սրբագրված է

Կալանավորը չի պատասխանում։ կիսագյուղացի է, ինչպես երևում է՝ ծայրամասի բնակիչ։ Անհամարձակ մարդ է երևում:

Որտե՞ղ ես աշխատում,— շարունակում է պետը։

— Սելերու վրեն, արհեստանոցներու համար քար եմ կրըմ։

— Ստանալիք ունե՞ս։

— Մե քանի մանեթ պտի էղնի... Խնդրում եմ դուրս գրես՝ տանեմ էրեխերիս...

— Դե էդպե՛ս ասա, տնա՛շենի հարիֆ,— բարկանում է պետը և զանգահարում։ Մտնում է քարտուղարը։

— Ընկերոջը դուրս գրեք բան—սեղանից ստանալիքը և 2 ժամով քաղաք։— Ինչքա՞ն ես վճռված,— դառնում է կալանավորին։

— Տարի կես։

— Ինչքա՞ն ես նստել։

— Վեց ամիս։

— Խիստ մեկուսացում ունե՞ս։

— Չէ։

— Առանց հսկիչի,— կարգադրում է պետը քարտուղարին և անցնում հաջորդին։

Եվ այսպես՝ մեկը մյուսի ետևից մաղվում են կալանավորները, և պետն անցնում է Ուղղիչ Տան վարչական, տնտեսական և այլ ընթացիկ գործերին։

Իսկ կուլտ-բաժնում այդ ժամանակ եռում է աշխատանքն արտադրական արհեստանոցում և իրավաբանական բյուրոյում։ Դահլիճում փորձում է իր հաջորդ ներկայացումը հայկական,