ահգյալդյանի հոդվածը։— Երևի երիտասարդները Չեն ուզում շուտ վերջացնել, պատասխանում է նախագահը.— դրանց սովո- րությունն է։
— Ւսկ ո՞վ էր այն ակնոցավոր ծերունին;
— Անդրեյ Եիրեյի՞չը,— պատասխանում է նախագահը մի այնպիսի տոնով, որ կարիես այդ Անդրեյ Կի֊ րեյիչը մեր քեռին լիներ, — պրիգունների ղեկավարն է, նրանց պապը, կամ, ինչպես իրենք են ասում — «պրիսվիտերը» ( ПрИСВИТвр )։
— Իսկ ձախ կողքին նստած ծերունի՞ն։
— Նրա եղբայրը և օգնականը։
— Իսկ աջ կողմի երե՞քը։
— Դրանք երգիչներն են — Բիրյուկով, Միլոսերդով, Խոլոպով։ Այն կապույտ շորերով կինը հիշո՞ւմ եք, որ բոլորից շատ էր ցատկում, հենց այդ— Խոլոպովի կինն է։ Մյուսը, սևը — Միլոսերդովի..
— Իսկ այն երիտասա՞րդը...
— «ГВОТ'ВОТ-ВОТ»-ը; Նա նոր է պրիգուն դարձել, երիտասարդ մարգարե է... փոխվել է նիկիտինցիների գալուց հետո...*։
— Լավ։ իսկ այն երիտասա՞րդը, որ ավետարան էր կարդում,— այն պատանի՞ն...
— Դա գյուղի կոմերիտմիության բջիջի նախկին քարտուղարն է,— ասաց, ժպիտը երևի դեմքին, գյուղխորհրդի նախագահը,— սա է'լ նիկիտինցիների գալուց հետո է, որ անցել է պրիգունների կողմը, բայց միայն կարդում է, դեռ չի ցատկոտում... Սուրբ հոգին, ինչպես երևում է, դեռ չի իջել վրան...
Հենց այս ժամանակ մեզ մոտենում են գյուղի ուսուցիչը և մի քանի հայ երիտասարդներ։ Պարզվում է,
- Տեսնել ընկ. Շահնազարյանի հոդվածը
