Այս էջը սրբագրված է
դաշնակցականների դեմ: Ովքեր կարդացել են իմ <Ողջակիզվող կրակ» բանաստեղծությունների շարքր, նրանք գիտեն,- որ այդ ժամանակ ես հեղափոխությունն ապրում Էի, որպես մի ռոմ անտի կա կանհուզա կան բը֊ որնկման պրոցես, որի սկիզբը դրված է 1918 թ. տպված իմ «Սոմա» պոեմում:— Ասելով «Սոմա», «Որոնզե քույր» և այլն, ես պատկերում էի հեղափոխության / սնկումը: Ամբողջ «Ողջակիզվող կրակ» շարքը գրված է միևնույն սիմվոլներով' նույն թեմայի շուրջը։ Օրինակ*
Դու — հողմային մշուշ ու մահ, Դու — կրակի դուստր բարի,— Քե՞զ է կանչում սիրտս հիմա, Քեզ է կանչում սիրտս' արի ։
Հասե՞լ է փառքդ արդեն վառ Մինչև Հաբաշ ու Հնդուչին. Քե՞զ եմ նետում եղբայրաբար Իմ արյունի ճիշր վերջին
Կամ' Վառի’ր երկիրս քո դեմ — մի կարմիր կանթեղր Նետի՞ ր ժպիտդ վերջին իմ ավե ր երկրին, Տո'ւր վերքերին նրա մառ, վերքերին անդեղ Կարմիր ժպիտր քո սուրբ, քո՛ւյր իմ, Սո՚մա,
կի՜ն...* («Երկ. ժողովածու)>, հատ. առ., էջ 172—173)
Եվ այսպես — ամբողջ շարքը գրված է միևնույն սիմվոլներով, ամենուրեք հեղափոխությունը պատկերացված է, որպես «Կրակի դուստր»՝, կամ'
Բրո՚նղ ես, հո՛ւր ես, Բրոնզե սո՛ւր ես, Բրոնղե փա՛ռք ես, Բրոնզե փա՛յլ...5 և այլն։