ընկնում է բացառապես խմբագրողի վրա։ Արձակ երկերից խմբագրողը իրեն պատասխանատու է համարում միմիայն «Պատմվածքներ» բաժնի տեքստերի համար[1]:
Մեզ մնում է ավելացնել միայն, որ որքան էլ թերություններ ունենա Հովհ. Թումանյանի գեղարվեստական երկերի այս ժողովածուն,- նա այնուամենայնիվ ամենալրիվն է բոլոր մինչև օրս գոյություն ունեցողներից և միակը, որի բոլոր տեքստերը համեմատված են գոյություն ունեցող բնագրերի հետ: Որպես այսպիսին - ներկա ժողովածուն թող ընդունվի իբրև որոշ անխուսափելի էտապ մեր մեծագույն բանաստեղծի երկերի իդեալական, այսինքն ակադեմիական հրատարակության ճանապարհին,- մի նպատակ, որ, ինչպես փորձը ցույց է տալիս, կարող է մարմնավորվել միմիայն մեր բոլոր լավագույն գրական-գիտական ուժերի կոլեկտիվ, մանրակրկիտ, համառ և բազմամյա աշխատանքով։
<РЕЧЬ НА ПЕРВОМ ВСЕСОЮЗНОМ СЪЕЗДЕ СОВЕТСКИХ ПИСАТЕЛЕЙ>
Товарищи, я буду говорить не о технических вопросах поэзии, а остановлюсь лишь на нескольких основных принципиальных проблемах советской литературы, без надлежащего разрешения которых нельзя ни четко ставить, ни правильно решать не только основные вопросы всей нашей литературы, но даже второстепенные вопросы, касающиеся специально поэзии.
Прежде всего о национальной культуре и ее роли в общей системе советского культурного стропгельства.
- ↑ * Արձակ երկերի ստուգումը բնագրերի հետ, բացի «Պատմվածքներ» բաժնից, կատարել են ընկ. ընկ. Նվ. Թումանյանը և Սուր. Հարությունյանը: ԽՄԲ.
