Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 6 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 6-րդ).djvu/554

Այս էջը սրբագրված է

Իսկ մեր երակների մեջ մենք զզում ենք բազմահազար ամբոխների հույզը։

«Նրբակերտ մթնաշաղներին» այսօր հաջորդել է բոսոր արշալույսը և պայքարող դասակարգի մարտական շեփորը մեզ արթնացրել է «մոռացման երազներից»:

Մեր մեջ ստեղծագործում է բազմությունների տեմպը, և մենք դեպի բազմությունն ենք իջեցնում մեր ստեղծագործությունը։

Մենք պահանջում ենք.—

1. Դուրս հանել բանաստեղծությունը սենյակներից դեպի փողոցներն ու մասսաները և գրքերից դեպի կենդանի խոսքը։

2. Արտահայտել այն, ինչ որ այժմեական է—շարժում, դասակարգային պայքար, երկաթ ու կարմիր:

Այդ նպատակներին հասնելու համար բանաստեղծության մեջ պետք է կիրառել`

1) Ռիթմը որպես շարժում.

2) Պատկերը (образ) որպես կենցաղի բնորոշում.

3) Ոճը և լեզուն որպես տվյալ նյութի և խառնվածքի արտահայտություն։

Մեր օրվա լոզունգն է.

Կորչեն գրական արիստոկրատ շկոլաները, առանձնասենյակային գրողները, գրադարաններում ննջող գրքերը և սալոնային կանայք։

Կեցցե գեղարվեստական կենդանի խոսքը, ստեղծագործող բազմություններում։

Կեցցե ստեղծագործող բազմությունը իր հզոր ռիթմով։

Կեցցե պրոլետարական հեղափոխությունը: