− Խեղճ կինը այդ տեսակ բաներու վարժված չէ, սրտադողեն հիվանդ կըլլա։
− Ես անիկա ու աղջիկը կառնեմ տունս կտանիմ, դուք այդ մասին բնավ հոգ մի ընեք,− պատասխանեց Հաճի Թումիկ…− Ես ալ ասանկ բան մը կփնտռեմ կոր, որ Ղուկաս էֆենտին մեյ մը վերեն վար խայտառակեմ, անոր աղեկ մը հասկցնեմ, որ Հաճի Թումիկը օյինի բերելը ինտո՞ր կըլլա…
− Բայց ի՞նչ է ծրագիրդ,− հարցուց Սերգիս, որ ինքն ալ ներքնապես տրամադիր էր տեղի չտալու և Ղուկաս էֆենտիի սարքած մեքենայությանը դիմակազերծ ընելու։
− Ծրագիրս ան օրը կտեսնաք,− պատասխանեց Հաճի Թումիկ,− հիմակ ու հիմա բան մըն ալ չեմ ըսեր, բայց աղեկ գիտցեք, որ կիսկտուր գործ չպիտի տեսնեմ ու դուք ալ մատ պիտի խածնեք․․․ միայն թե չըլլա, որ ձգեք երթաք հա, ան ատեն տավան կկորսընցնեք և վրանիդ կասկած կբերեք։
− Ես ալ տունեն ելլելու կողմը չեմ,− ավելցուց Գարեգին և այդպես ալ խորհուրդ տվի տիկին Սաթենիկին, բայց խեղճը աղմուկ, իրարանցումե կվախնա… Եթե կարենայինք գործը խաղաղությամբ կարգադրել, որչափ աղեկ պիտի ըլլար, արդյոք ճար մը չե՞նք կրնար գտնել։
Պահ մը երեքն ալ լռեցին և սկսան մտածել։ Ի վերջո Սերգիս խոսք առավ։
− Փորձ մըն ալ ընե՞նք արդյոք Ղուկաս էֆենտիին մոտ․․․ ես հանձն կառնեմ երթալ զինքը տեսնել և ըսել, որ ինքն իր ձեռքով գործին առաջքն առնե, հակառակ պարագային՝ ամբողջ հանրագրությունը ստորագրողները իրենց ստորագրությունը ետ պիտի առնեն և ինք պիտի խայտառակվի․․․ Ի՞նչ կըսեք ասոր, փորձե՞նք անգամ մը, կարելի է, կհամոզվի ու այն ատեն ամեն բան խաղաղությամբ կվերջանա։
Այս առաջարկը բանավոր թվեցավ մյուս երկուքին, որոնք մտածեցին, թե այսպիսի դիմումն մը, եթե օգուտ մըն ալ չծագեր, գոնե ոևէ վնաս հառաջ չէր կրնար գալ։
Հաճի Թումիկի սրճարանը տրված այս որոշումին վրա էր,՛ որ Սերգիս Սմբատյան կներկայանար Ղուկաս էֆենտիին տունը, ճիշտ այն միջոցին, ուր դեռ նոր ստացած էր տիկին Անթառամի նամակը։
Սպասավորին առաջնորդությամբ Սերգիս մտավ այն սրահը,
