քեզ համար գնեցի․ կուզեմ, որ եկած ատենս անակնկալ մը ըլլա քեզի համար։
«Իմ դիտավորությունս է Պոլիս հասնելես շաբաթ մը ետքը հարսնիքը կատարել և նույն օրն իսկ վերադառնալ Փարիզ, ուր ներկայությունս այլևս անհրաժեշտ է։ Կհուսամ, որ բացակայությանս միջոցին ամեն պատրաստություն տեսած եք արդեն։ Իմ այս դիտավորությունս իմացուր հայրիկիդ, մայրիկիդ և միևնույն ատեն, իրենց հաղորդե իմ խորին հարգանքներս ու սիրալիր բարևներս։
«Իսկ քեզի միլիոն համբույր, մազերեդ մինչև ոտքերուդ ծայրը»։
Երբ Ռոզիկ նամակին պարունակությունը իմացուց իր ծնողքին, Ղուկաս էֆենտի հաղթական գոհունակություն մը գգաց և գոչեց.
− Եթե կուզե, եկած օրը պսակը կընենք, կլմնցնենք… և կարծեմ այդ ամենեն աղեկը կըլլա։
Բայց տիկին Թագուհի հակառակեցավ այս ձև ափհափոյ ամուսնության, որ կրնար իրենց կողմե տղան խաղի բերելու դավ մը համարվիլ ու բամբասանքներու տեղի տալ։ Ընդհակառակը ինք կուզեր, որ Լևոնի բացատրվեր իր բացակայության ատեն տեղի ունեցած անցքերը և հետո անոր ազատ կամքին ձգել ամուսնությունը կնքել կամ նշանը խզել։
− Շատ աղեկ, թող քու ըսածիդ պես ըլլա,− պատասխանեց Ղուկաս էֆենտի, − արդեն այս նամակեն կերևա, որ տղան իր մորը գրածներուն բնավ կարևորություն չէ տված, հետևաբար հոս ըսելիքներուն ալ ականջ չպիտի դնե։
Ռոզիկ հետևյալ օրը տենդային անհամբերությամբ անցուց։ Կուզեր, որ ժամ առաջ Լևոնի ժամանումին վայրկյանը հասներ։ Խեղճ աղջիկը օրերե ի վեր անցած դարձածեն այնքան հուզված ու գրգռված էր, որ գրեթե ինքզինք հիվանդ կզգար ու կփափաքեր ժամ առաջ վերջացած տեսնել իր երջանկության դեմ սարքված մեքենայությունները։
Շաբաթ առտու կանուխեն ելավ և սկսավ իր արդուզարդով պարապիլ. Ղուկաս էֆենտի պատշաճ էր դատած տիկին Անթառամին իմաց տալու իր տղուն գալուստը, բայց կենթադրեր, որ գուցե Լևոն նամակով մը իր մոր լուր տված էր այդ մասին։
Երբ Ռոզիկ ու հայրը Սիրքեճիի կայարանը հասան, տակավին
