աղջիկը առանձին տուն ղրկելով ինք առանց տեսնվելու տնեցիներեն, ետ դառնա։
Իր տված հրահանգները կետ առ կետ գործադրվեցան։
Ինը ամիս ետքը Շուշանիկ մանչ մը կծներ։
Իր հղությունն ու տղաբերքը ահռելի հուզումներու մատնած էին, թե խեղճ աղջիկը և թե իր մայրը, որմե մեկ քանի ամիս ամեն բան ծածկած էր, չուզելով հիվանդ վիճակի մեջ զայն նորանոր տագնապներու մատնել։ Սակայն ի վերջո, երբ հղության առաջին նշանները տեսնված էին իր վրա, անկարելի եղած էր գաղտնիքը ծածկել ու լալով ամեն բան պատմած էր մորը։
Ու խեղճ կիները ամիսներով ջանացեր էին իրենց ամոթը ծածկել թաղին մեջ, բայց կամաց-կամաց լուրը տարածված էր ու խեղճերը չէին համարձակեր մեկու մը հետ տեսնվիլ ու քաշված ու լքված կապրեին։ Միքայել աղան կշարունակեր երբեմն այցելել իրենց։ Ինքն ալ Վառվառին պես հաջողած էր ինքզինքը չքմեղացնել, ըսելով, որ բնավ տեղեկություն չուներ ըլլալիքեն։ Տղաբերեքեն ետքը, երբ հետին թշվառության մեջ ինկած էր ընտանիքը, օր մը Շուշանիկի մայրն ստիպեց Միքայել աղան, որպեսզի դիմում ընե Ղուկաս էֆենտիի և նյութական օժանդակություն մը հայցե։
Բայց երբ Միքայել աղա Շուշանիկի զավկին ծնունդը ծանուցանելով, դիմում դրած էր վաճառականին, Ղուկաս էֆենտի սոսկալի բարկության մեջ ինկած, սպառնացեր էր նույնիսկ Աղքատախնամե ստացած նպաստնին կտրել տալ։
Այդ անամոթները ուրեմն կուզեին զինքը շահագործել, զավակ մը մեջտեղ հանել, որպեսզի քիթեն բռնեն ու շարունակ ստակ քաշեն, բայց ինք ատանկ ապուշներեն չէր, ինք ամեն բան կուրանար և աղջիկն ալ ոևէ վկա չուներ եղածին․․․ ինք չէր ուզեր, որ այդ տեսակ աղտոտ հարաբերություններ ունենա, ուստի կարգիլեր Միքայել աղային՝ անոնց խոսքը անգամ մըն ալ իր առջև արտասանելու։
Ու հետո սպառնալիքը կրկնեց.
− Թող գիտցած ըլլան հա, եթե մեյ մըն ալ համարձակին ինե դրամ ուզելու, նպաստնին կտրել կուտամ…
Միքայել աղա ձեռնունայն վերադարձավ պառավներուն քով և հաղորդեց էֆենտիին ըսածները, իր կողմեն ալ ավելցնելով։
− Ինծի մնա նե՝ իրավցնե ալ մեյ մըն ալ իրեն դիմում չեք ըներ, որովհետև շատ գեշ մարդ է, ամեն բան ընելու կարող է․․․
