կձգենք․․․ ասկե զաա մենակ մենե չպիտի առնիս յա, հարկավ անոնք ալ բան մը պիտի տան։
− Բնականաբար, բայց միշտ մանչուն կողմն է, որ ավելի կուտա, երբ մանավանդ մեծ դրամօժիտով աղջիկ մըն է առածը։
Եվ երկար սակարկութենե մը վերջը, որոշվեցավ, որ Տ. Միքիաս քահանա, եթե գործը կարենար հաջողցնել, հիսուն ոսկի ստանար իբրև միջնորդչեք։
Հաջորդ օրը, երկուշաբթի, հուզումը տիրած էր Ղուկաս էֆենտիի տան մեջ, ուր Ռոզիկ չէր երևցած։ Լևոն նմանապես երևան չէր ելած և տիկին Անթառամ սոսկալի սրտմաշուքի մը մատնված՝ չէր կարող բացատրել իր զավակին այս անակնկալ անհետացումը։
Ղուկաս էֆենտի, առջի իրիկվընե ի վեր ամեն կողմ փնտռտուքի ելած էր, սակայն իր բոլոր խուզարկությունները ապարդյուն մնացեր էին, և խեղճ տիկին Թագուհի անհնարին մտատանջություններու մատնված, կարտասվեր մինչև ետքը, վախնալով, որ հուսահատական արարքի մը դիմած էին երկու նշանածները, տեսնելով, որ իրենց միությունը անկարելի կըլլար։
Այս կրկնակ անհետացումը տակավին ծածուկ կպահեին, հուսալով, որ Ռոզիկ ու Լևոն մեջտեղ կելլեն և նոր գայթակղության առաջքը կառնվի։
Եվ սակայն, երկուշաբթի մինչև երեկո, ոչ ոք մեջտեղ ելավ, միայն ուշ ատեն՝ ծառան՝ պահարանի մեջ՝ տիկին Թագուհիի բերավ հանձնեց սա երկտողը, զոր անծանոթ մը դռնեն ձգած ու գացած էր։
«Սիրելի մայրիկս,
Իմ մասին չըլլա որ մտատանջ ըլլաս, ողջ առողջ և երջանիկ եմ։ Քիչ օրեն երկար տեղեկություններ կուտամ։ Առայժմ այսչափ։ Ես ու Լևոն սիրով կհամբուրենք քեզ։
Այս նամակը անշուշտ քիչ մը սիրտ տվավ խեղճ կնոջ և զինքը ապահովցուց այն չարաշուք ենթադրություններեն, որոնք միտքը պաշարած էին Ռոզիկի անհետացումեն ի վեր։
Ղուկաս էֆենտի, երբ տուն գալով կարդաց նամակը, ուրախության ճիչ մը արձակեց։
