ուրիշներու գործած հանցանքներուն համար և կամ զոհենք հայր ու մայր, միանանք իրարու։
Եվ երիտասարդը պարզեց իր ծրագիրը։
Նույն իրիկունն իսկ պայմանագրական շոգեկառքով պիտի մեկնեին Փարիզ, ուր հասնելուն պես քաղաքային ամուսնություն մը պիտի կնքեին իրենց բնակած թաղի քաղաքատան առջև, և հետո պիտի կատարեին նաև եկեղեցական պսակը, երբոր այդ մասին պետք եղած պաշտոնաթուղթերը ունենային։
− Ահա միակ միջոցը այս անել կացութենեն դուրս ելլելու, առանց մեր երջանկությունը վրա տալու,− եզրակացուց Լևոն։
Եվ իրավամբ երիտասարդին առաջարկած միջոցեն տարբեր բան մը կարելի չէր խորհիլ։ Ռոզիկ, եկեղեցիին մեջ, երբ լսած ու տեսած էր հանկարծակի պայթած ամբողջ խաղքությունը, իրեն այնպես թված էր, թե ալ ամեն բան վերջացած, ջախջախված, անէացած էր իրեն համար և ուրիշ բան չէր մնար ընելիք, այլ հավիտյան ծածկվիլ տեղ մը և ողբալ իր կորսված երջանկությանը վրա, բայց ահա Լևոն փրկության լախտ մի կկարկառեր իրեն, նորեն իրեն կվերընծայեր այն երջանկությունը, որ երազած՝ որով ապրած էր շաբաթներե ի վեր։ Եվ զգաց, թե իրավունք ուներ նշանածը, թե իրենք պարտավոր չէին զոհվիլ մոլորություններու, որ իրենք գործած չէին, թե իրենց մաքուր ու անապական սերը պետք չէր, որ փշրվեր ուրիշներու ապականությանցը իբրև հատուցում, և անվերապահ ու անկեղծ շեշտով մը ըսավ իր նշանածին․
− Ես քուկդ եմ, ըրե ինչպես որ կուզես։
Եվ սակայն հիշեց մայրը, որ անշուշտ, անմեղ տեղը պիտի տառապեր ու պիտի չարչարվեր իր աներևույթ եղած աղջկան համար։
− Գոնե մայրիկիս իմացունենք մեր մեկնումը,− ըսավ Լևոնին,− որովհետև կրնա ըլլալ, որ սրտին ցավեն ու մտատանջութենեն դժբախտություն մը պատահի, և ես այն ատեն չպիտի կրնամ խղճիս ձայնը լռեցնել։
Լևոն խոստացավ ամեն միջոց գործադրել, որպեսզի տիկին Թագուհի երկար ատեն մտատանջության մեջ չմնար, միայն թե իրենց ապահովությանը համար որոշեց, որ մեկնելեն ետքը լուր տային իրենց մասին։
Ճաշը ավարտելեն ետքը երկու սիրահարները, կասկածելով, որ զիրենք կհետապնդեն, հանցավորներու պես գացին պահվտիլ
