Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/203

Այս էջը հաստատված է

Քարտուղար վարդապետը պահ մը մտածեց և հետո ըսավ.

− Երեք շաբաթ մը կա, գուցե ամիս մը։

− Վա՜յ սոսկալի արարած, դեռ իր մեքենայություններեն վազ չէ անցեր,− մռմռաց Ղուկաս էֆենտի, բարկութենեն դողահար շրթունքներով։

Փոխանորդ հայրը ինքն ալ գայթակղած երևույթ մը առավ։

− Զարմանալի բան․ Կրոնական ժողովի անդամ մը ի՞նչ պետք ունի այդ տեսակ պաշտոնաթուղթերու խառնվելու, նույնիսկ ի՞նչպես կըլլա, որ այդ թուղթերը քու ձեռքդ կգտնվին։

− Տեր Միքիաս ըսավ, որ այդ պաշտոնաթուղթերը փնտռեմ, գտնեմ և իրեն հանձնեմ… եթե ուրիշ մը ըլլար ուզողը, կարելի է դիմադրեի, բայց ի՜նչպես կրնայի Տ. Միքիաս հոր ըսածը չկատարել։

− Էյ հիմա ի՞նչ պիտի ընենք,− հարցուց Ղուկաս էֆենտի, հետզհետե ավելի բորբոքած:

− Վաղը Կրոնական Ժողովը նիստ պիտի գումարե, հետևաբար Տ. Միքիաս ալ հոն կըլլա և իրմե բացատրություն մը կուզենք։

Ճանըմ, բացատրություն չէ իմ ուզածս, ես թուղթերը կուզեմ ուրիշ խոսք չեմ հասկնաք, վաղը պետք է, որ թուղթերը ինձի հանձնվին, եթե ոչ տակնուվրա կընեմ ամեն բան, գիտցած ըլլաք…

- Մի բարկանաք, Ղուկաս էֆենտի, վաղը ամեն բան կկարգադրենք ապահով եղեք…

− Ես վաղը կրկին գրագիրս պիտի ղրկեմ և եթե առանց պաշտոնաթուղթերը բերելու վերադառնա, ալ դուք գիտեք…

Եվ այս անորոշ սպառնալիքին տակ թողլով փոխանորդն ու Կրոնական ժողովի քարտուղարը, վաճառականը ոտքի ելավ և բարկաճայթ գնացքով մը առավ քալեց:

Հետևյալ օրը, երբ Տ. Միքիաս քահանան Պատրիարքարան եկավ, փոխանորդը զայն իր քով հրավիրեց և պատմեց Ղուկաս էֆենտիի այցելությունը և անոր բուռն պահանջը՝ թուղթերը նույն օրն իսկ ստանալու մասին։

− Դեռ վեց ամիս ալ կրնա երթալ գալ,− պատասխանեց Տ. Միքիաս հանդարտությամբ,− և ասոր համար բարկանալու տեղի չկա։ Այդ տեսակ գործերը բարկությամբ չեն ըլլար, այլ օրինավորությամբ։

− Բայց կարծեմ այդ գործը ձեզի չի վերաբերիր։