անդին Պողոս էֆենտի ճաշի կհրավիրեր «Շանթ Ակումբի» նախագահ Սուսերյանցը։
− Շատ հավնեցա կիրակի օրը ձեր բռնած դիրքին,− ըսավ Շազիկի ամուսինը Ակումբի նախագահին՝ գինիի գավաթը լցնելով։− Շիտակը ըսեմ, ես դեռ մոտեն գաղափար չունեի ձեր կուսակցության վրա, այս ակումբը շատո՞նց կազմած է։
− Մոտավորապես երեք տարիե ի վեր,– պատասխանեց Սուսերյանց։
− Բայց տեղերնիդ շատ պզտիկ է կարծեմ։
− Ի՞նչ ընենք, մեր նյութական պայմանները չեն ներեր ավելի մեծ տեղ մը վարձելու։
− Սա մեր մեծ սրճարանը չվարձե՞ք։
− Ո՞ր մեծ սրճարանը, Պողոս էֆենտի։
− Ճանը՛մ եկեղեցապատկան սրճարանը։
− Բայց անիկա բռնված է։
− Քանի մը օրեն պայմանաժամը կլրանա, եթե կուզեք, պայմանագրությունը չենք նորոգեր և ձեզի կուտանք, ատիկա խնդիր չէ։
− Այո՛, բայց անոր վարձքը սուղ ըլլալու է։
− Ամսական տասներկու մեճիտ։
− Մենք այդքան գումար չենք կրնար վճարել, մեր հիմակվան տեղին վեց մեճիտ կուտանք կոր։
− Ճանը՛մ, դուք բռնեցեք տե՝ աստված ողորմած է, բան մը կընենք։
− Արդեն Ակումբը պարտք ունի, ասանկ ծանր բեռան մը ներքև չկրնար մտնել։
− Ո՞րչափ պարտք ունի։
− Տասնըհինգ ոսկիի չափ։
− Մեծ բան մը չէ,− ըսավ Պողոս էֆենտի։
− Մեզի համար շատ մեծ բան է,- պատասխանեց Սուսերյանց։
− Ես ձեզ ի նպաստ վիճակահանություն մը կկազմակերպեմ և ոչ թե միայն պարտքերնիդ կվճարեմ, այլ սրճարանին տալիք մեկ տարեկան վարձքերնիդ ալ կհանեմ։
− Պողոս էֆենտի, եթե այդպիսի բան մը ընեք, մեր Ակումբին պատվո անդամ կարձանագրենք ձեզի։
− Ես ինչ որ կըսեմ, կընեմ, ես արդեն շատ համակրած եմ
