− Ո՞վ,– հարցուց տիկին Սաթեն։
− Գետինն անցնելիք Շազիկը… սա ամեն իրարանցումներուն պատճառը… ուշախը ետևը ձգած ժամ մտավ։
− Ի՞նչ կըսես, ծառա՞ն ալ մեկտեղ բերեր է, ինչո՞ւ համար։
− Ո՞վ գիտե, չալըմի համար ըլլալու է… անանկ ալ քալվածք մը քի կարծես իշխանուհի մըն է…
− Է՜հ, հարկավ, Թաղ. Խորհրդի ատենապետին կինն է։ Բարևեցի՞ք իրար։
− Սանկ գլխովս բարև մը տվի անցա, անիկա կենալու պես ըրավ, րալց ես չտեսնալու զարկի։
− Աֆերի՛մ, բեք աղեկ ըրեր ես,− գոչեց տիկին Սաթեն ուրախությամբ։− Այսօր թող աղվոր մը խաղք ըլլա, որ երթա սորվի։
− Իրենց կերպարանքին նայիս նե՝ ինքզինքնուն վրա շատ վստահ կպտտին կոր,− միջամտեց Մարգար էֆենտի։
− Դուն ալ մեծ-մեծ մի ջարդեր նստած տեղդ,– գոչեր Սաթեն։
− Քիչ մը ետքը խապարները կառնես։
− Ի՞նչ պիտի ըլլա որ,− հարցուց տիկին Նվարդ հետաքրքիր,− ինծի ալ պատմեցեք։
− Ի՞նչ պիտի ըլլա, Պողոս էֆենտին առոք փառոք դուրս պիտի նետեն Թաղ․ Խորհուրդեն,− պատասխանեց Մարգար էֆենտի հաղթականորեն։
− Իրա՞վ կըսես, էյ բռնի կրնա՞ն ատանկ բան ընել։
− Եթե մեծամասնության խոսքին ականջ չկախե, բնականաբար կընեն։
− Բայց անիկա ալ իր կուսակիցներն ունի հարկավ։
− Թող ունենա, ասդիի կողմը ավելի զորավոր է։
− Վա՜յ, կվախնամ, որ կռիվ մը ըլլա։
− Քեզի՞ ինչ, կուզեն նե թող իրարու գլուխ պատռեն։
− Հապա էրի՞կս, ես անիկա կմտածեմ կոր։
− Անիկա խոհեմ է, ծեծին ատենը գալուն պես՝ կծիկը կդնե,– պատասխանեց Մարգար էֆ. խնդալով։
Տիկին Նվարդ կես ժամե ի վեր հոն էր, երբ Միհրանիկ էֆենտի եկավ։ Առաջին ակնարկով Մարգար էֆենտի նշմարեց, որ իր բարեկամը հաղթական երեույթ մը չուներ։
− Ի՞նչ լուր,− հարցուց սրտատրոփ անձկությամբ մը, մինչև երկու կիներն ալ նորեկին շուրթերեն կախված էին։
