− Ապացո՞ւյց, դեռ ի՞նչ ապացույց կուզես,− գոչեց տիկին Շազիկ,− աչքովը տեսնողը պատմեց կըսեմ կոր․․․
− Չեմ հավատար։
Տիկին Նվարդի այս խոսքերուն վրա Շազիկ իր մոտը կանչեց տասը տարեկան աղջկան մը, որ աչքերը խոշոր բացած ու ականջները սրած՝ մտիկ կըներ այս կանացի խոսակցության։
− Աղջիկս,− ըսավ անոր,− սա մյուսյու Նշանիկը քիչ մը հոս կանչե։
Փոքրիկը վազելով հեռացավ։
− Մյուսյու Նշանի՞կն է ականատես վկան,− հարցուց Նվարդ թերահավատ դեմքով մը։
− Հրամմեր ես, կարծեմ անիկա ալ ինծի պես մասնավոր հակառակություն մը չունի տիկին Սաթենի հետ։
− Չեմ գիտեր, բայց ամեն պարագային կուզեմ տեսնել, թե ի՞նչ պիտի պատմե…
Նույն միջոցին երիտասարդ խմբագիրը ներս մտավ և գլխովը ողջունեց ներկա տիկինները։
− Հոս մոտս եկուր,− ըսավ Շազիկ նորեկին,− սանկ, նստե, քեզ հարցնելիք ունիմ։
− Շատ աղեկ, տիկին,− պատասխանեց Նշանիկը չափազանց գոհ մնալով իրեն ընծայած կարևորութենեն։
Եվ բազմեցավ թաղականին կնոջ քով։
− Բայց նախ խոսք տուր որ բան մը չպիտի ծածկես,− ըսավ Շազիկ։
− Ըսեք թե ի՞նչ է խնդիրը։
− Առաջ խոսք տուր։
− Շատ աղեկ, կխոստանամ,− կմկմաց խմբագիրը։
− Լավ, հիմա մեկիկ-մեկիկ, ըսե ինչ որ ինծի պատմեցիր տիկին Սաթենի մասին։
Նշանիկ վարանեցավ։ Զգաց, որ անախորժ դիրքի մը մեջ կդնեին զինքը և զղջաց անգիտակցաբար խոսք տված ըլլալուն համար, սակայն ուշ էր։
− Բայց կարծեմ կարևոր բան մը չըսի,− պատասխանեց։
− Կրկնե, ինչ որ պատմեցիր,− պնդեց Շազիկ։
− Նշանակություն ունեցող բան մը չէ։
− Ինծի համար մեծ նշանակություն ունի, քանի որ հոս չհավատացողներ ու զիս խաբեբա ստախոսի մը տեղ դնողներ կան։
