Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/429

Այս էջը հաստատված է

− Բայց նախ և առաջ երդում ըրե, որ բացարձակ ճշմարտությունը պիտի խոսիս…

Հազիվ այս բառերը արտասանված՝ խմբագիրը ըմբռնեց թե ինչ բանի շուրջ կդառնար խնդիրը։

− Չեմ գիտեր, թե ինչ է ձեր հարցունելիքը,− պատասխանեց,– այսուհանդերձ կխոստանամ ճշմարտությունը ըսել։

− Խոստանալը բավական չէ, երդում ըրե։

− Լա՛վ, կերդնում, որ ճշմարտությունը պիտի ըսեմ։

− Երեկ պիշեր Պողոս էֆենտիին տունը բաներ մը ըսեր ես մեր տիկինին մասին…

Ճանըմ, Մարգար էֆենտի, կարևորություն տալիք բան չէ,– գոչեց երիտասարդը,– հազար անգամ զղջացի արդեն բերնես խոսք մը հանելուս, կխնդրեմ նորեն նոր խնդիր մի հանեք…

− Ես ալ արդեն կարևորություն տված չունիմ, բայց ինչպե՞ս կըլլա, որ կեցած տեղդ կելլաս երկար բարակ այդ բաները կպատմես ու լսողներն ալ կկարծեն, թե գործին մեջ ուրիշ բան մը կա։

− Ես բան մըն ալ չպատմեցի,− հայտարարեց խմբագիրը,− ահա թե ինչպես եղավ։ Պողոս էֆենտիենց գացած էի, երբ տիկին Շազիկ հարցուց, թե տիկին Սաթենը տեսած ունի՞մ։ «Բավական ժամանակ է չեմ գացած իրենց» պատասխանեցի.− «Իմացա, որ հիվանդ է եղեր» ըսավ.− «Չեմ կարծեր, շաբաթ օր, Շիտակ ճամփուն վրա իրեն հանդիպեցա» պատասխանեցի։ Ասիկա բավ եղավ որպեսզի խիստ հարցաքննության մը ենթարկվիմ։ Ո՞ւր հանդիպեցար, ե՞րբ հանդիպեցար, ի՞նչ կըներ կոր ճամփան և այլն, և այլն։ Ես ալ տեսածս պատմեցի։ Քանի որ ոևէ անպատեհաթյուն մը չիկար ատոր մեջ։ Բայց այդ տիկին Շազիկը զանազան ենթադրություններ հաներ է իմ պատմածներես… ես ի՞նչ հանցանք ունիմ…

− Հանցանքի խնդիր չի կա,− ըսավ վաճառականը, − և ես ալ քեզ չեմ դատապարտեր ըսածներուդ համար, միայն կետ մը կուզեմ ճշտել․․․ իրա՞վ է, որ Խոսրով էֆենտին ալ նույն խանութը մտեր է տիկին Սաթենին ետևեն։

− Այսինքն քիչ մը ետքը․․․

− Եվ հոն իրարու հետ տեսնվեր են։

− Ես անանկ բան չըսի… դիմացի կողմը կեցեր էի ու չէի կրնար խանութին մեջ անցած դարձածը տեսնիլ։

− Դուրս ելլելնին տեսեր ես սակայն։