Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/442

Այս էջը հաստատված է

− Քովինը տիկին Նվարդն է, իր բարեկամուհին,− ավելցուց վաճառականը,− շուտ ետևեն գնա ու հետքերնին մի կորսնցներ․․․ Պատվերներս չմոռնաս… իրիկունը գրասենյակը քեզի կսպասեմ։

− Բնավ հոգ մի ըներ, ամեն բան տեղն ի տեղոք պիտի կատարեմ,− ըսավ երիտասարդը և հեռացավ։

Երբ Սաթեն, Նվարդ և Աբգար աներևույթ եղան՝ վաճառականը Թյունել ուղղվեցավ ու Ղալաթիա իջնելով՝ իր գրասենյակը գնաց։

− Սա Աբգարը աղեկ միտքս եկավ,− կմտածեր,− իրմե զատ մեկու մը չէի կրնար բացվիլ, այս տղան շան պես հավատարիմ է ինծի, ասկե զատ աչքը բաց ու ճարպիկ ալ է։

Հակառակ իր այս գյուտին՝ վաճառականը իր հանգիստը չէր գտած և մինչև իրիկուն ջղագրգիռ վիճակի մը մատնված էր։

Ի՞նչ պիտի իմանար արդյոք, երբոր Աբգարը իր տեղեկատվությունը ըներ։ Սաթենի անհավատարմությունը պիտի ապացուցվե՞ր, թե անմեղությունը երևան պիտի գար։

− Բայց եթե նույնիսկ այսօր Աբգար կասկածելի բան մը չտեսնե, նորեն ապահով չեմ կրնար ըլլալ,− կմտածեր վաճառականը, որովհետև կրնա ըլլալ, որ ժամադրությունը,− եթե երբեք ժամադրություն մը կա Խոսրով էֆ.-ի հետ − ուրիշ օրվան համար է․․․ այն ատեն հսկողությունը պետք է վերսկսիլ, հետապնդումը շարունակել, բայց մինչև ե՞րբ։

Այս անորոշությունը զինքը կխռովեր ամենեն ավելի։

ԺԱ

− Ինչպե՞ս ժամանակ անցուցիր տեսնենք Բերա,− հարցուց Մարգար էֆենտի իր կնոջը, երբ իրիկվան կերակուրեն ետք, վերի սենյակը սուրճ կխմեին։

− Աղեկ… քանի մը այցելություն տվի, հետո կոշկակարիս գացի, մեկ երկու մանր գնումներ ըրի ու արդեն իրիկուն եղավ։

− Գոհարիկ հանըմին գացի՞ր…

− Այո՛, հետո միասին տիկին Մաննիկին գացինք…

− Ինչպե՞ս է, աղե՞կ է տիկին Մաննիկը։

− Շատ աղեկ է…

− Անկե՞ ետքը կոշկակարիդ գացիր։

− Այո՛, կրնա՞մ այս հարցաքննության պատճառը հարցնել։