Ատոմ, այսինքն պարոն Թորգոմի հրաժարականը «Շանթ Ակումբ»-են…
− Ւ՞նչ կա ծաղրելու… ազատ չե՞մ հրաժարելու։
− Ո՞վ հակառակը կպնդե… բայց ճիշտ այս միջոցին այդ հրաժարականը շատ նշանակալից է։
− Կրնա ըլլալ,− գոչեց Թորգոմ,− բայց խնդիրը ատոր վրա չէ, խնդիրը ձեր Սուսերյանցի վրա է, որ այսպես ամենքդ ձեռքին մեջ առած քիթներուդ կխնդա։
− Ի՞նչ է ըրեր որ,− հարցուց Սեդրակ։
− Ի՞նչ պիտի ընե, պարզապես ձեզի դեմ կդավաճանե կոր…
− Օ՜, օ՜, շատ խոշոր բառ գործածեցիր,− գոչեց Ատոմ խնդալով։
− Բուն բառն է,− պատասխանեց ուսուցիչը։
− Նախ՝ այդ տեսակ խոսք մը ըսելու համար ապացույցներ ունենալու է մարդ։
− Հրամմեր եք, ապացույցներ ունիմ։
− Որո՞շ,− հարցուց Սեդրակ։
− Աչքովս ու ականջովս տեսա, լսեցի։
− Սուսերյանցի դավաճանությո՞ւնը…
− Այո՛, Սուսերյանցի դավաճանությունը,− շեշտեց ուսուցիչը։− Գիտեք որ այս միջոցին ո՞ւր է ընկեր Սոլսերյանցը. «Շանթ Ակումբ»-ի նախագահը…
− Ո՞ւր է,− հարցուց Ատոմ։
− Մարգար էֆ․-ի տունը և ճաշի ալ վար դրված է այնտեղ։
− Իրա՞վ կըսես,− հարցուց Ատոմ խնդալով։
− Աչքովս տեսա․․․
− Ուրեմն դո՞ւն ալ հոն էիր։
− Այո՛, ես ալ գացի։
− Եթե Մարգար էֆ․-ի տունը երթալը դավաճանություն մըն է՝ դուն ինչո՞ւ գացիր։
− Ես տարբեր, ես չեզոք մարդ մըն եմ, հրաժարած եմ Ակումբեն։
− Լավ ուրեմն, ընկեր Սուսերյանցն ալ առանց հրաժարելու գացած է․․․
− Հետևաբար դավաճանած է ձեզի դեմ,− եզրակացուց ուսուցիչը։
