էֆենտի,− հետևաբար անոր ներկայությունը ոևէ նշանակություն չկըրնար ունենալ։
Հազիվ թե Մարգար էֆենտի բազմեցավ իր ատենապետի աթոռին վրա՝
− Սա ժամկոչը կանչեցեք,− գոչեց։
Վայրկյան մը ետքը Վարդան աղբար դողահար մահապարտի մը պես տժգույն ներս մտավ խորհրդարանեն։
− Դուն ա՛լ այստեղ գործ չունիս,− ըսավ վաճառականը քրջիդ ժողվե գնա․․․
Հետո խորհրդարանին գրագիրին դառնալով հարցուց․
− Սա մարդը հաշիվ ունի՞։
− Տոթանասունըհինգ ղուռուշ առնելիք մը ունի։
− Մելիտոս էֆենտի, հաշիվը անմիջապես մաքրե,− ըսավ Մարգար էֆ․՝ նորընտիր գանձապետին դառնալով։
Բոլոր այս խոսակցության միջոցին ժամկոչ Վարդանը բերանը չէր բացած։
− Ճի՞շտ է, 75 ղուռուշ առնելի՞ք ունիս,− հարցուց վաճառականը։
− Չեմ գիտեր,− պատասխանեց խեղճ մարդը։
− Ի՞նչպես, դուն քո հաշիվդ չե՞ս գիտեր։
− Տետրակին մեջ գրված է․․․
Հետո մոտեցավ նոր ատենապետին ու աղաչավոր ձայնով մը․
− Էֆենտի, ոտքդ պագնեմ,− կակազեց,− չոլուխ չոճուխի տեր եմ, անոնց ողորմեցե՛ք։
− Թաղական Խորհուրդը իր որոշումը տված է այլևս,− պատասխանեց վաճառականը չոր ձայնով։
− Աղանե՛ր, դուք բարեխոսեցե՛ք,− աղաչեց ժամկոչը մյուս թաղականներուն դառնալով։
Ժամկոչին վիճակը այնքան արգահատելի էր, որ թաղականներուն գութը շարժեց։
Գանձապահը զայն կամաց մը քովը կանչեց, 75 ղուռուշը տվավ, և ցած ձայնով մը ըսավ։
− Դուն դուրս ելիր, մենք քեզի համար պետք եղածը կխոսինք։
Վարդան իր աղաչավոր նայվածքովը շնորհակալություն հայտնելով Մելիտոս էֆենտիի, խորհրդարանեն դուրս սպրդեցավ։