− Սա եկեղեցիին խսիրը փոխել տալու է, պատառ բզիկ եղեր է…
− Պիտի ընենք, տիկի՛ն, պիտի ընենք, շատ բաներ ընելու միտք ունինք։
− Մեյ մըն ալ քովի պզտիկ խորանին վարագույրը շատ հին երևցավ աչքիս։
− Ան ալ ինշալլահ կնորոգենք։
− Տիկին Նվարդին հետ որոշեցինք, որ մենք մեր քովեն նոր վարագույր մը շինել տանք։
− Շատ աղեկ կըլլա։
Այս խոսակցությունը, որ բարձրաձայն տեղի կունենար, կլսվեր բակը կեցող թաղեցիներու կողմե։
− Թաղական եղողը քիչ մըն ալ գրպանեն ծախսելու է,− պոռաց Մարգար էֆ,− անանկ «ես թաղական եմ», ըսել հրամայելը՝ փարա չըներ…
Նույն միջոցին ավագերեցն ալ մոտեցավ խումբին։
− Ողջույն, Մարգար էֆենտի, ըսավ, ձեզ եկեղեցին չտեսա, կերևա որ զբաղած էիք։ Աստված կարողություն շնորհեսցե․․․ ձեր վսեմության։
− Շնորհակալ եմ։
− Շիտակը մեծ երջանկություն զգացի, երբ իմացա, որ դուք անցեր եք Թաղ. Խորհրդին գլուխը և աստված ձեզի պես անձերը անպակաս արասցե։
− Շնորհակալ եմ, Տեր Հայր։
− Աստված հաջողություն և առողջություն պարգևեսցե։
− Ամենուս ալ։
-Մեր խոսքը չըլլար, Մարգար էֆ., մենք եղեր ենք, չենք եղեր, կարևորություն չունի, ձեզի պես անձնավորություններով է, որ ազգերնիս կշեննա, փառք ու պատիվ կստանա…
− Քավ լիցի, Տեր Հայր։
− Երթա՛նք,– ըսավ տիկին Սաթեն, տեսնելով որ ավագերեցին մաղթանքները վերջ չունին։
Բայց այս վերջինը թողեց Մարգար էֆենտին և տիկինին կառչեցավ։
− Շատ սիրտս հատավ, որ անհանգիստ եղաք եկեցեցիին մեջ,− ըսավ։
− Չէ՛, հանգիստ էինք։
