Այս խոսքերով ընդունեց Պողոս էֆենտի երիտասարդը, որուն լուր ղրկած էր իր գրասենյակը հանդիպելու։
Մյուսը քիչ մը շփոթված պատասխանեց.
− Իրավունք ունիք Պողոս էֆ., քիչ մը հանցավոր եմ այս մասին, բայց ի՞նչ ընեմ, դեպքերը այսպես բերին։
− Չէ նե մի հիմա մեծ մարդոց հետ հարաբերություն հաստատեցիր ու մեզի մոռցար։
− Այդ ի՞նչ խոսք է, Պողոս էֆենտի, մեծ մարդիկը ո՞վ են։
− Ազնվաշուք Մարգար էֆենտի Սասանյանը,− պատասխանեց Պողոս էֆենտի խնդալով,− ձեր Թաղ. Խորհրդի նոր ատենապետը։
− Դուք շատ լավ գիտեք, թե անոր հետ ի՞նչ եղած են մեր հարաբերությունները… ձեռքեն եկած գեշությունը ըրած է ինծի, ինչպե՞ս կրնամ հետը բարեկամ ըլլալ։
− Եվ սակայն միասին կպաշտոնավարեք կոր։
− Այդ տարբեր բան, Վարչությունը զիս անարժանաբար թաղական նշանակած էր, չուզեցի մերժել։
− Ինչ որ է, խնդիրը այդ չէ… ես քեզ ուրիշ բանի համար հոս հրավիրեցի։ Կարծեմ թե Սամիկյան Հակոբ էֆենտիին քովեն ելլելեդ ի վեր գործ մը չունիս։
− Այսինքն հաստատ գործ մը չունիմ, բայց քանի մը տեղ իբրև այցելու համարակալ, պզտիկ գործեր գտած եմ…
− Ատոնց խոսքը չըլլար, ատոնք փոր չեն կշտացներ, այսօր կան − վաղը չկան։
− Ճշմարիտ է, բայց ի՞նչ ընենք, այս միջոցին հրապարակի վրա ինծի հարմար պաշտոն մը դժվար է գտնել։
− Ես քեզի պաշտոն մը պիտի առաջարկեմ և կարծեմ գոհ պիտի մնաս։
− Եթե հարմար գործ մըն է, շնորհակալությամբ կընդունիմ։
− Մեր Տիրանին պաշտոնը,− ըսավ Պողոս էֆ.։
− Տիրան էֆ.-ն ելա՞ծ է ձեր քովեն,− հարցուց Գարեգին։
− Այսինքն օտար հաստատության մը կողմե պաշտոն մը գտեր է, Պեյրութ պիտի երթա… կերևա, որ լավագույն կերպով կվարձատրեն կոր անոնք։ Ինչպե՞ս, գործիդ կուգա՞ այս առաջարկությունը։
− Ինչո՞ւ չէ, Պողոս էֆ., շնորհակալությամբ։
− Ուրեմն կրնաս անմիջապես գործի սկսիլ… Տիրանը այսօր
