− Ի՞նչ կուզեիք, որ նշմարեի,– հարցուց Գարեգին, որ կսկսեր նեղություն զգալ հարցաքննութենեն։
− Միհրանիկին և տիկին Սաթենին միջև, սանկ չափազանց մտերմություն մը, թեքլիֆսզություն մը…
− Չէ՞, բնավ, ատանկ բան մը աչքիս չի զարկավ,− պատասխանեց երիտասարդը չոր կերպով մը։
− Հոշ ամենուն քով ընելու չեն ա,− ըսավ Պողոս էֆենտի․․․– պատահեցա՞վ, որ Միհրանիկ ու տիկին Սաթեն բացակա ըլլան սալոնեն։
− Ուշադրություն չըրի, բայց չեմ կարծեր․․․ Կրնա՞մ հարցնել, թե ի՞նչ է այս հարցուփորձի նպատակը։
− Ոչինչ, ատեն անցնելու խոսք մըն է կընենք կոր․․․ այդ տիկին Սաթենին համար անանկ բաներ լսեցինք որ․․․
− Ամեն լսածնուդ կարևորություն տալու չենք, մանավանդ երբ խնդիրը այդ տեսակ փափուկ բանի վրա է։
− Իրավունք ունիս, ես ալ շատ բծախնդիր եմ այդ մասին, և անանկ անհիմն խոսքերու, ըսի ըսավներու, կամ լսեցիներու ականջ չեմ կախեր, բայց երբ աչքովը տեսնողը կպատմե, այն ատեն խնդիրը կփոխվի, մարդ ուզե չուզե կստիպվի հավտալ։
− Նույնիսկ ենթադրելով որ այնպես ըլլա, դարձյալ ի՞նչ պետք ունիք այդ տեսակ խոսքերը տարածելու կամ հրապարակ հանելու։
− Այս որչսփ ջերմ պաշտպան դարձեր ես Մարգար էֆ.-ի պատվին,− գոչեց վաճառականը հեգնաբար։
− Խնդիրը Մարգար էֆ.-ին վրա չէ,− պատասխանեց Գարեգին սրտնեղությամբ,− խնդիրը ոևէ ընտանիքի մը ներքին կյանքին վրա է, և մենք իրավունք չունինք այդ տեսակ բաներու մեջ մտնելու․․․
− Բայց երբ ուրիշները կմտնեն, անոր ի՞նչ պիտի ըսես։
− Անոնք ալ հանցանք կգործեն։
− Ինչ որ է, քանի որ դուն անպատճառ Մարգար էֆ․-ին պաշտպանել կուզես, լավագույն է, որ այս խոսքը կարճ կապենք։
− Չէ՛, ընդհակառակը, կուզեմ որ խոսքը շարունակենք, և հասկնամ թե ինչո՞ւ համար իմ արժանապատվությունս վնաս պիտի կրե պաշտոնավարելով Մարգար էֆ․-ի հետ, Թաղ. Խորհուրդի մեջ։
− Ես անանկ բան մը չըսի,− բողոքեց Պողոս էֆ.։
