− Պիտի ջանամ ձեզ ամեն մասով գոհացնել,– պատասխանեց Գարեգին։
− Այդ մասին տարակույս չունիմ, միայն մեկ կետ մը կա, որ զիս քիչ մը կվրդովե։
− Ի՞նչ կետ է այդ։
− Հիմա թերևս վրաս պիտի խնդաս, սակայն ես ամեն բան անկեղծորեն կխոսիմ… ես սիրտիս մեջ եղածը չեմ կրնար ծածկել։
− Ավելի լավ, անկեղծությունը միշտ գովելի է։
− Ուրեմն խոսք տուր, որ ըսելիքես չպիտի բարկանաս կամ վշտանաս։
− Նախ պետք է գիտնամ, թե ինչ է ձեր ըսելիքը։
− Եթե կուզես, որ իմ քովս պաշտոնավարես՝ պետք է հրաժարիս Ք․ թաղի Թաղ. Խորհուրդի անդամակցութենեն։
− Ինչո՞ւ համար,− գոչեց Գարեգին հուզված շեշտով մը։
− Որովհետև չեմ ուզեր, որ իմ պաշտոնյաս հարաբերություն ունենա Մարգար էֆենտիի պես մեկու մը հետ։
− Ես ձեր պաշտոնյան եմ՝ այնքան ատեն, որ ձեր գրասենյակը կգտնվիմ՝ բայց հոսկե դ՛ուրս ելլելես ետքը կարծեմ այլևս ոևէ իրավունք չունիք իմ գործերուս խառնվելու։
− Ես պաշտոնյայի մը պարտականությունը այնպես չեմ ըմբռներ,− պատասխանեց Պողոս էֆենտի,− ինծի համար պաշտոնյան իր բաթրոնին հետ նույնացած պետք է ըլլա ոչ թե միայն գործին մեջ, այլ նաև գործեն դուրս։
Նույն միջոցին դուռը բացվեցավ և Տիրան ներս մտավ։
Նորեկը սիրալիր բարև մը տվավ Գարեգինին և նստավ աթոռի մը վրա։
− Ի՞նչ լուր,− հարցուց Պողոս էֆենտի։
− Գործերս կարգադրեցի,− պատասխանեց Տիրան, վաղը ժամը չորսին շոգենավը պիտի մեկնի։
− Վա՞յ,− գոչեց վաճառականը,− ես կկարծեի թե տակավին շաբաթի մը չափ պիտի մնաս։
− Ես ալ անանկ գիտեի, բայց այս առտու, ըսին, որ վաղվան շոգենավով պիտի մեկնիմ եղիր, որովհետև գործերը շատ ստիպողական են եղել։
− Ինչ որ է, երբ որ ուզես, կրնաս մեկնիլ, մանավանդ որ քու հաջորդդ ալ գտանք։
