տուր, հավատա, որ ամենքն ալ կստորագրեն… Քեզի ամենքն ալ կսիրեն, ես աղեկ գիտեմ։ Այսօր ով որ տեսա, ցավ հայտնեց եղածին համար։
− Գիտեմ որ այդպես է։
− Քանի մը հարյուր ստորագրություն հավաքեցի՞ր մի, գործդ եղավ ըսել է… այն ատեն հանրագրությունը ուրիշի ձեռքով կղրկես Ուսմ․ Խորհուրդին… Չէ՛, չէ՛ ուղղակի Վարչության, ավելի աղեկ կըլլա կոր… մտածեցի այս միջոցը գտա։
− Արդեն ըրի,− պատասխանեց ուսուցիչը։
− Ի՞նչ ըրիր,− հարցուց Սիմոն աղա զարմացած։
− Վարչության ուղղված հանրագրությունը պատրաստեցի։
− Ճիշտ իմ ըսածի՞ս ձևով։
− Ճիշտ այնպես։
− Վա՜յ…
Այս «վայ»֊ը տեսակ մը սրտմտություն կհայտներ։ Սիմոն աղա կկարծեր այս գաղափարին մենաշնորհը ունենալ ու զայն մեծանձնությամբ նվիրել պարոն Թորգոմի։ Իր արժանապատվությունը վիրավորված զգաց քիչ մը, բայց հայտնի չըրավ։
− Դո՞ւն մտածեցիր,− հարցուց։
− Ես ալ մտածեցի, ուրիշներն ալ այդ խորհուրդը տվին… ինչ որ է, հանրագրությունը պատրաստ գրպանս է. կարդամ մտիկ ըրեք։
− Կարդա նայինք։
Ուսուցիչը, երկրորդ անգամ ըլլալով հանդիսավորապես բացավ թուղթը և կարդաց։
− Աղեկ է,− ըսավ սարաֆը, երբ ընթերցումը ավարտեց։
− Միայն թե տակավին ստորագրված չէ,− դիտել տվավ ուսուցիչը։
− Ի՞նչ ես կեցեր ուրեմն,− գոչեց Սիմոն աղա,– ստորագրել չտա՞ս… ժամանակ մի անցներ տղաս, շատ գործդ տես։
− Այսօր պատրաստեցի և անմիջապես գործի սկսա, արդեն ճիշտ ատոր համար հոս եկած եմ։
− Ի՞նչ բանի համար։
− Որպեսզի ձեզ ալ ստորագրել տամ։
− Ի՞նչ բան, հանրագրությո՞ւնը։
− Բնականաբար։
