Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/594

Այս էջը հաստատված է

− Ուրիշները թող նախ ստորագրեն, հետո մենք կստորագրենք։

Մեկ քանիներ կհայտարարեին.

− Եղբայր, իմ գործիս չի գար Մարգար էֆենտիին հետ գեշ մարդ ըլլալ, ես հրապարակի մարդ եմ, հետո հացիս կդպչի․․․ զավակներու տեր մարդը ամեն բան մտածելու է։

Ուրիշները հանդիմանական շեշտով մը կգոչեին.

− Եղբայր, հազիվ թաղը քիչ մը հանդարտեցավ՝ նորե՞ն խնդիր հանել կուզեք կոր։

− Բայց դուք ալ կխոստովանիք, որ եղածը անիրավություն է…

− Իրավացի կամ անիրավ, եղածը եղած է, խնդիր հանելու չէ… փոխանակ այս հանրագրության աշխատելու՝ նայե, որ ուրիշ վարժարանի մը մեջ պաշտոն մը ձեռք բերես։

Ուրիշները բացեիբաց կըսեին.

− Ես համամիտ եմ Թաղ. Խորհուրդին։

− Ինչո՞ւ համար։

− Որովհետև վարժարանը բարեկարգության պետք ունի և Սուսերյանցը քենե ավելի կարող է։

Հանրագրության լուրը բնականաբար թաղին մեջ շուտով տարածվեցավ և Մարգար էֆ-ին ականջն ալ հասավ։ Ասոր անմիջական արդյունքը եղավ պայմանագրություն կնքել ընկեր Սուսերյանցի հետ և այս իրողությունը ավելի դժվարացուց պր. Թորգոմի գործը։

– Եթե քանի մը օր առաջ բերեիր, կստորագրեի,− կառարկեին հիմա,− բայց պայմանագրությունը կնքեր, լմնցուցեր են, ալ ի՞նչ օգուտ ունի մեր ընելիք բողոքը, պարապ տեղը խնդիր հարուցած պիտի ըլլանք․․․ ասանկ բանը ժամանակին կընեն, եղբայր, այսչափ օր է խելքդ ո՞ւր էր, կքնանայի՞ր կոր…

− Պայմանագրությունը ի՞նչ նշանակություն ունի,– կպատասխաներ Թորգոմ,− Թաղ. Խորհուրդը իյնալուն պես իր կնքած պայմանն ալ ջուրը կիյնա։

− Կկարծե՞ս որ այս հանրագրության վրա Թաղ. Խորհուրդը պաշտոնանկ պիտի ընեն։

− Ինչո՛ւ չէ, Վարչությունը մեր կողմն է։

− Պարապ խոսք մի ըներ… երա՞զ կտեսնես կոր։

Շաբաթ մը աշխատելե ետքը՝ ուսուցիչը վերջապես հաջողած