Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/89

Այս էջը հաստատված է

ինծի կհարցնես նե՝ ատանկ թուղթ ստորագրելու ալ պետք չի կա, ես անոնք այն տեղեն աս սահաթին հանելու յոլը գիտեմ…

− Չէ, չէ, − ըսավ Ղուկաս էֆենտի կես մը ժպտելով,− օրինավոր կերպով գործ տեսնանք:

− Ինչսլես որ կուզես…

Եվ Հաճի Թումիկ կրկին խոնարհ բարևներ տալով՝ դուրս եկավ գրասենյակեն:

ԳԼՈԻԽ Ը

Նույն իրիկունն իսկ, Ֆերիգեղ Հաճի Թումիկի սրճարանը, Սաթենիկի ու Գարեգինի խնդիրը սեղանի վրա դրվեցավ:

Գինեպանը երբոր տեսավ թե իր խանութին հիմերը մեկիկ-մեկիկ եկան բոլորվեցան սեղաններու շուրջ, որոնց վրա տյուզի շիշեր շարված էին, ճիեր թավասիի, խաշած լուբիայի ու ձիթապտուղի մեզեներով, վայրկյանը եկած համարեց խոսելու:

− Ծո, Տարսավիչ աղա, իմացա՞ր,− հարցուց խոսքը ուղղելով ձկնավաճառի մը, որ առանձին նստած խորին համոզումով մը իր օղիի գավաթը կպարպեր կամաց-կամաց,− գեշ մը եկեր է մեր մահալլեն, չըրած խաղքությունը չմնար կոր. դրացիները պյություն ոտք ելեր են, իլլե՛ տունեն հանել կուզեն կոր:

− Ի՞նչ միլլեթ է…

− Հայ, աղբար, հայ չըլլար նե՝ որո՞ւ հոգ… Հայ ըլլալուն համար է քի խոսքը կընեմ կոր:

− Ո՞ւր կնստի կոր այդ փոստալը,− հարցուց ազգային արժանապատվության նախանձախնդիր ուրիշ խման մը:

− Սըտեղեն վար, յուչինճի սոխախը մտնաս նե՝ սոլիդ վրա պիրինճի սոխախը՝ պախալ Մանոլին տունը,− բացատրեց Հաճի Թումիկ, որ արդեն նախնական քննություն մը ըըեր ու այդ մանրամասնությունները իմացեր էր քիչ առաջ:

− Հասկցա,− միջամտեց ներկաներեն մեկը,− որբևայրի կնիկ մըն է, պզտիկ աղջիկ մըն ալ ունի… ամա անիկա վեց ամիս է որ եկած է…

− Վեց ամիս է գալը, ամա հոտը հիմա օրթա՛ն ելավ,− ըսավ Հաճի Թումիկ: