ՄՈՒՐԱՏԻ ՃԱՄԲՈՐԴՈԻԹԻՒՆԸ[1]
Սվազէն Պաթում
1915 թ. մարտի 15-ին, ժամը երեկոյեան 7֊ին (ը.թ.) երեք ձիաւոր ոստիկաններ եկան զարկին մեր դուռը[2]. ես տանը չէի և լուր ստացայ․ եկայ և հրաւիրեցի զիրենք, որ տուն մըտնան։ Անմիջապէս որ տեղաւորուեցան, ինձի ներկայացուցին թուղթ մը, որ ստորագրուած էր թէ՛ վալիին և թէ՛ Ալայ պէյին կողմէն և հետևեալ բովանդակութիւնը ունէր. «Նամակնիս ստանալնուդ պէս եկէք, քանի մը կարևոր գործերու մասին խորհրդակցելու համար»։ Անմիջապէս զգացի դաւադրութիւնը, բայց հանդարտ երեւոյթս պահելով, սկսայ զբաղեցնել ոստիկանները։ Հրամայեցի, որ ճաշի պատրաստութիւն տեսնեն, բայց ոստիկանները կը շտապէին. իմ դիտաւորութիւնս էր մինչև ուշ գիշեր յետաձգել և կը ջանայի զիրենք զբաղեցնել հետերնին խօսելով և միևնոյն ատեն սպասցնելով ճաշի։ Ոստիկաններէն մէկը, որ Ալայ պէյին եավէրն (թիկնապահ) էր, հսկայ հասակով, մեծ պեխերով և խիստ դէմքով մարդ մըն էր. երկրորդը՝ ոճրագործի դէմքով, բարձրահասակ, չոր, թուխ. իսկ երրորդը խորհրդաւոր և մռայլ դէմքով մարդ մըն էր, մազերը կիսով ճերմկած և որ ոչ մէկ կերպով չէր կարելի զբաղեցնել։
Այդ միջոցին տնեցինք տունը կը դատարկէին. բոլորը սուգի մէջ էին և կը զգային, թէ ծանր դէպքերու սկզբնաւորութիւն էր ասիկա։
- ↑ Յայտնի դաշնակցական խմբապետ Մուրադի ճամբորդութեան պատմութիւնն է այս, որ գրի է առել տիկ. Զապէլ Եսայեան։ Ծ. Խ.
- ↑ Մուրատ կը բնակէր Սեբաստիոյ վիլայէթին մէջ Կովտան գիւղը իր հօրէնական տան մէջ։ Յիշեալ գիւղը կը գտնուի դաշտին մէջ. արևելքէն արևմուտք կանցնի Ալիս գետը, իսկ հիւսիսէն հարաւ Սախարի գիւղը։ Հարաւային կողմը կը գտնուի Խարվաղի և արևմտեան կողմը Զէյվէն։ Գիւղը ունի գեղեցիկ տեսարան, բարեբեր է և բնակիչները հայ են, առողջ և տոկուն կազմուածքով մարդիկ են, գլխաւորապէս կը զբաղուին երկրագործութեամբ։ Զ․ Ե․
