Ժայռաբեկորնե՜ր, Քարե՜ր ու քարեր Ու ծաղիկ մի ջինջ... Եվ քարությանը, ծաղիկն այդ միակ Նեղել է պայծառ Ու արեւագույն իր ժպիտներով...
