Ի ԳՐԻԳՈՐԷ ԱՂԹԱՄԱՐՑԻՈՅ ԳՈՎԱՍԱՆՈԻԹԻԻՆ
Գովեալ սուրբ հայր ոմն յարակայ,
Գերազարդից յոյժ մերձակայ,
Գընալ յօրէնս տեսռըն խոկայ
Գանձիւ գըրոց միշտ ճոխանաՅ:
Րենականաւ լըցեալ լուսոյ,
Րամեալ տառից հընչման նորոյ,
Րաբունաբար ’ստ առաքելոյ
Րամեալ զբոլոր անդամս մարմնՈյ:
Իմաստութեամբ, մաքուր հոգւով,
Ի տընկողէն կարգեալ պըտղով,
Ի վնասողէն ես յապահով
Եւ գիտութեամբ՝ որպէս ըզծոՎ:
Գոչեմ յականջդ ոբպէս Կեփաս,
Գեղապաճոյճ բնութիւնս որ այս,
Գերընդունէ սիրով դու զայս,
Որպէս փըրկիչըն քո զլումայՍ:
Որ եւ ըղձիւք զսիրտս յօժարէ
Ուստի տենչայ զքեզ տեսանէ,
Որ ներգըրեալըս վկայէ,
Եւ քեզ յայտնի կացուցանէ:
|
|
Րոպէից մատամբըք կառափ,
Րամեալ ի մի գումար և յափ,
աւկերտողին յորձան ի քափ,
Րաբուն վերնոցն ես դու անխաՓ:
Իսկ գըրեցաւ բանքս ի քարտի
Յազգիս թըւոյ, որ ըստ հայի,
Յինըն հարիւր եւթանասնի
Երեք ընդ նա այլ շաղկապէ:
Սուրբ և մաքուր հայր պատուական,
Ազգի պարծանք և աննըման,
Յոյժ փափաքիմ քո սուրբ տեսլեան,
Քո անառակ որդիս անբաՆ:
Երգեմ ձայնիւըս նըւաղէ,
Մոլորական եմ ի տանէ,
Գրիգորիսէ սա գըրեալ է,
Ի թափառնիկ ոմն աղքատէ:
