Թարգմանությունը՝ Հովհաննես Թումանյանի
ԾՈՎԻ ԵՐԳԸ
Ծովն ինձ նըշանի մատանի բերեց,
Ծովն իմ արևառ երեսն համբուրեց։
Հարսնևորվեց խռովքը ծովի,
Անհարսնացու խորքը ծովի։
Կյանքն անհատ է նըրա հետ,
Մահը անհայտ՝ նըրա հետ,
Պաղ ու ազատ նա հավետ։
Ու ճեմում ենք բացերն անցած,—
Կապույտ ջրե՜ր, վարդ լուսաբաց...
Շընչի՛ր, աղի ու կատաղի դու քամի,
Հերքը խըռիվ, երգը ցըրիվ տուր, քամի՛,
Իրար խառնի՛ր, քըշի՚ր նավ ու ջուր, քամի՛։
|
|
