* * *


Ծույլ ու դանդաղ
Ձյունը ծաղկուն
Իմ անուրախ
Հյուղն է ծածկում:

Համր է չորս դիս,
Մուժ ու մշուշ.
Ձյունը սրտիս,
Սրտիս անուժ.

Խոր ձյունի տակ
Սիրտ իմ անօգ,
Սիրտ իմ մենակ,
Որբ իմ մանուկ,

Ինչ ունեիր
Բոց ու բորբոք,—
Ողջը՝ տվիր,
Սի՛րտ, անամոք։

Ինչ ունեիր
Հուր ու մաքուր,—
Ողջը՝ տվիր
Անտրիտուր։

1917