Կազբեկին
Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Կազբեկին
Հեռավոր երկրից՝ ջերմ, մըշտագարուն
Հայրենի Հյուսիս ուղղած իմ ճամփան,
Ես քե՛զ եմ, Կազբե՛կ, բերել իմ ողջույն.
Քե՛զ Արևելքի կարո՛ղ պահապան։
Դարերից ի վեր ճերմակ չալմայով
Պատած, ո՛վ հըսկա՝ քո կընճռոտ ճակատ.
Չե՛ն հուզում բընավ հանգիստըդ անվրդով
Մարդկային գոռոզ տըրտունջ ու գանգատ։
Բայց սըրտիս աղերսն մեղմի՜կ, կաթոգի՜ն
Թող տանեն, հասցնեն քո հըսկա ժայռեր
Մըշտընջենական ալլահի գահին —
Աստղերից վերև քո տիրած եթեր։
Թո՛ղ, աղերսում եմ, զովությունն օրվա
Պատե տապ հովիտ և փոշոտ ուղին,
Որ հանգիստ առնեմ ես քարի վերա
Ամայի վայրում, կեսօրվա ժամին։
Թո՛ղ, աղերսում եմ, զինված, սպառնալի
Քո գոռ վաթորկին ես չհանդիպեմ,
Երբ խորունկ կիրճում մըռայլ Դարյալի
Իմ հոգնած ձիով անցնելիս լինեմ։
Բայց դարձյալ մի իղձ ունեմ ես սըրտում…
Կապվո՜ւմ է լեզուս… դողո՜ւմ եմ ահից…
Մի՜ գուցե… արդեն հայրենի երկրում
Ինձ մոռացել են աքսորման օրից։
Արդյոք կըգտնե՞մ ես այնտեղ նախկին
Ե՛վ սիրո զըրկանք, և’ ջերմ համբույրներ.
Եվ կը ճանաչե՞ն լըքյալ պանդըխտին
Ա՜յսքան տարուց հետ՝ եղբայր ու ընկեր։
Թե՞ լուռ շարքերում ցուրտ շիրիմների
Ինձ սպասում են աճյուններ նիրհած
Բարի, բուռն եռանդ ա՛յն էակների,
Որոնց հետ մատաղ կյանք եմ անցուցած։
Ո՜հ, թե այդպես է… շտապի՛ր, ով Կազբեկ,
Փըչի՛ր բուք-բորան, ինձ տակովն արա՛
Եվ իմ աճյունն էլ անտեր, անուրեք
Կիրճում չորս բոլոր սփռի՛ր անխընա…