Կովերն եկան, նանի ջան,
Ինչ լավ էլավ, ջա՜ն, ջա՜ն, ջա՜ն
Վեր կաց, կթի, քիչ մեզ տուր,
Ել չենք ուզի կերակուր։
Եկան, մտան մեր կալը,
Նանի, մի տե՜ս սրանց հալը,
Բա-բեո՜, բա-բեո՜, աղմուկով
Իրար գտան հորթ ու կով։
— Ա՜յ իմ խելոք Ծաղիկ ջան,
Կաթդ ուտեմ փշփշան,
Արի, նանը քեզ կթի,
Որ մնացածը՛ հորթդ ուտի։
Դո՜ւ էլ արի, Նարգիզ ջան,
Քու կուրծքն էլ է քչքչան,
Նանի, սրան էլ շուտ կթի,
Սրա հորթն էլ է անոթի։
Նանը կթեց բոլորին,
Հետո թողեց հորթերին,
Նրանք կերան, կշտացան,
Մենք էլ բաժին ստացանք։