Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական երդումը

Ուղերձ հայ ժողովրդին՝ 1996թ․ նախագահական ընտրությունների առթիվ Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական երդումը

Լեւոն Տեր-Պետրոսյան

1996
Ելույթ Եւրոպայի անվտանգության եւ համագործակցության կազմակերպության գագաթնաժողովում



[էջ]

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՊԱՇՏՈՆԱԿԱՆ ԵՐԴ ՈՒՄԸ
խմբագրել

(11 նոյեմբերի, 1996 թ.)

Ստանձնելով Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնը՝ երդվում եմ.

- Սրբությամբ կատարել Հայաստանի անկախության, տարածքային ամբողջականության եւ անվտանգության երաշխավորի առաջնահերթ պարտականությունը. - գործել բացառապես Սահմանադրության եւ օրենքների շրջանակում. - առաջնորդվել ժողովրդավարության եւ համամարդկային արժեքների գերակայության գիտակցությամբ. - ջանք չխնայել երկրի խաղաղությունը, քաղաքական կայունությունը եւ քաղաքացիական համերաշխությունը ապահովելու ուղղությամբ. - մշտական հոգածության առարկա դարձնել ժողովրդի բարեկեցության բարձրացման, սոցիալական վիճակի բարելավման խնդիրները. - չկորցնել զգոնությունը, իրականության զգացողությունը, պատասխանատվության գիտակցությունը. - հեռու մնալ արկածախնդրությունից, անիրատես ծրագրերից ու շուտափույթ որոշումներից.

- մերժել ծայրահեղականությունը, ամբոխավարությունը, ամբոխահաճությունը եւ սին խոստումները.
[էջ]
- ժողովրդին զերծ պահել ահաբեկչության, թմրամոլության, ավազակության վտանգներից.

- բարձրացնել ազգի բարոյական ոգին, ամրապնդել ու խորացնել նրա հավատը սեփական ուժերի նկատմամբ. - պետականությունը վեր դասել ազգային ու քաղաքական բոլոր գաղափարներից, գիտակցել պատասխանատվությունը համայն հայության առջեւ։

Այսքանն ի պաշտոնե, մնացյալը՝ զուտ մարդկային առումով.

- որեւէ քայլով չարատավորել ազգի պատիվը, չդիպչել մարդու արժանապատվությանը. - հարգել այլակարծությունը, բայց նաեւ տեր կանգնել սեփական կարծիք ունենալու իրավունքին. - պահպանել լսելու եւ խորհրդակցելու ունակությունը. - չհավակնել դատավորի դերի, խուսափել անիմաստ բանավեճերից ու շատախոսությունից. - չընկրկել դժվարությունների առջեւ, չշփոթվել անորոշ կացություններում. - տուրք չտալ պատեհապաշտության եւ էժանագին քաղաքական շահադիտության. - մերժել՝ թե՛ ազգային սնապարծությունն ու գերազանցությունը, թե՛ օտարամոլությունն ու աշխարհաքաղաքացիությունը. - ատել բռնությունը, սպառնալիքը, սադրանքը, դավադրությունը. - չհանդուրժել սուտը, կեղծիքը, բամբասանքը, մատնությունը, զրպարտությունը, անօրենությունը. - արհամարհել պերճանքը, ընչասիրությունը, ցոփությունը. - վանել փառասիրությունը, գոռոզամտությունը, հոխորտանքը. - օտարել քծնանքը, շողոքորթությունը, երեսպաշտությունը. - ոչինչ չանել շնորհակալության, երախտագիտության կամ հատուցման ակնկալիքով։

«Հայաստանի Հանրապետություն», 12 նոյեմբերի, 1996 թ.

ՀՀԱՆԱ, 28/11.11.96։ Բնագիր։ Ինքնագիր։