<այ բանաստե՛ղծ, պոկիր ճակտից Անվիշտ երգիդ այդ պըսակ. Թո՛ղ նա հյուսված լինի վարդից — Նըրան ձըգի՛ր ոտքի տակ… Այս ցավ օրին, այս սև օրին, Երբ լո՛ւյսի ենք մենք կարո՜տ, Անհոգ երգով գընած դափնին Նախատի՜նք է և ամո՜թ…
