Հեշտ է ինձ համար ինքս ինձ ներել, Թե խոսել եմ, երբ լռելու պահ էր: Բայց եւ եղել է` պետք չէր լռել, Իսկ ես խոսքը իմ բանտած եմ պահել: Չասված բառերը, սակայն, չեն լռում, Ձաղկում են ներսս, խառնում խոհերս, Պայթում են իմ մեջ ու հոգիս առնում, Ինձ՝ ինձնից խլած, չասված բառերս: