Լուսինն ի սարէն փըրթաւ... Հընցեղ եմ ի քո սիրուդ... (Հարյուր ու մեկ հայրեն)

Նահապետ Քուչակ

Ես ան հաւերուն էի...


* * *


Հընցեղ եմ ի քո սիրուդ,

որ տըղեկըն ծիծ չէ կերել․

Մարիկըն վաղուց մեռել,

ու տըղեկն որբուկ մընացել։

Ջուր տուր իմ ծարաւ լերդիս,

քո սիրուդ ի տապն եմ ընկել․

Խօսէ՛, որ առնում իխրար,

ես յետի նէֆէսս եմ եկել։