Հիշի՛ր, հողածին…
Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Հիշի՛ր, հողածին…
Հիշի՛ր, հողածի՛ն, որ պարտք կա վըրադ
Օգնելու նրան, ով մերկ ու աղքատ,
Հոգսի բեռան տակ շըրջում է ցավոտ,
Աչքին արտասուք, օգնության կարոտ…
Հիշի՜ր, որ աստված և՛ նրան, քեզ պես,
Ստեղծել է ազատ, շնորհել միապես
Սուրբ իրավունքներ—ապրել երջանիկ,
Ճաշակել կյանքի վայելք ու բարիք։
Հիշի՜ր և այն քաջ, ազնիվ, անձնվեր
Նահատակներին, որոնք անվեհեր
Հառա՜ջ են կոչել անուս ամբոխին,
Դափնու տեղ` փըշյա պըսակներ գըլխին։
Թո՛ղ խեղճ եղբայրներդ գըտնեն ապաստան
Խաղաղ հարկի տակ հյուրասեր քո տան.
Եվ ազա՛տ վըշտից, հեռո՛ւ փոթորկից,
Քաղեն սիրո խոսք—եղբոր շըրթունքից…