Ձայն տուր, ո՛վ ֆիտայ, ինչո՞ւ ես տրտում,
Լուռ ու մունջ նստած երկար մտածում,
Աւա՜ղ, երկար մտածում,
Տխուր, երկար մտածում:
Շարժեցէ՛ք, տղերք, սրեր շողշողուն,
Թափեցէ՛ք կրակ թշնամեաց գլխուն,
Գազան թշնամեաց գլխուն,
Դաժան թշնամեաց գլխուն:
Թափենք մեր արիւն իբրեւ ախոյեան,
Լինի առաջնորդ մեր ազատութեան,
Սիրուն, մեր ազատութեան,
Անուշ, մեր ազատութեան:
Շտապեցէ՛ք, ընկերք, խմբուել միատեղ,
Մետաքսէ[1] դրօշակ ծածանի այնտեղ:
Թո՛ղ միշտ ծածանի այնտեղ,
Սիրուն, ծածանի այնտեղ:
Քանի այսպէս է վիճակը Հայի[2],
Զինուած պիտ լինի ամբողջ ֆիտայի,
Սիրուն, ամբողջ ֆիտայի,
Կտրիճ, ամբողջ ֆիտայի:
Մոսին, հրացան ձեռքներուդ բռնած,
Թունաւոր փամփուշտ կրծքներուդ շարած,
Հպա՛րտ կրծքներուդ շարած,
Սիրուն, կրծքներուդ շարած:
Պարզեցէ՛ք դրօշ վեհ Դաշնակութեան[3],
Լինի առաջնորդ մեր ազատութեան,
Սիրուն, մեր ազատութեան,
Անուշ, մեր ազատութեան:
