Մարել ես արդեն, մեռել ես հավետ, Հեռավոր կյանքի երազների բոց,— Խավարն է գրկել հոգիս ալեկոծ, Եվ դեպի լույսը չըկա արահետ... Անդարձ օրերի ցնորական երգ, Դու վաղ ես լռել իմ ցաված հոգում.— Ես ինձ եմ թաղում և չեմ հեկեկում. — Տանջանքի գիշե՜ր — և չըկա եզերք։ Իջել են մթին խոհերը վրաս, Սառն է հիմա իմ գիշերը անափ,— Էլ չկա ոչ մի լուսեղեն տագնապ, Եվ ոչ մի երազ, և ոչ մի երազ...
