Մե՜ծ Գիշերին մեջ կ’ընկղմիմ նորեն, Միակ ուղևորն եմ անբավ ճամբուն. Մութ է, շա՛տ անցեր եմ լապտերներեն, Ու պիտի երթա՜մ դեռ գիշերն ի բուն... Ոչ մեկ աստղ ունիմ ինձ ընկեր, ոչի՜նչ․․․ Գիշերվան հովն իսկ ձըգեցի հեռուն. Լոկ հոգիս ունիմ ու աչքերըս ջինջ, Ես կ’երթամ լըսել նվա՜գն աստղերուն․․․
